Kategoria: Studia i nauka

Z tego, co się dzisiaj dowiedziałem będę miał ogromny problem z przejściem na następny rok studiów informatycznych. Dziekan sam zaprosił mnie do swojego biura by powiedzieć, że jeśli nie wezmę się do roboty to czeka mnie skreślenie z listy studentów. Chociaż jeszcze niedawno miałem do swoich studiów dość bezstresowe podejście, to teraz przeraziłem się nie na żarty. Wydawało mi się, że czuwam nad poziomem swojego leserstwa i niewiedzy, jednak jak się okazuje sprawy wymknęły się nieco spod kontroli.

Po skończeniu studiów miałem wrócić do rodzinnego miasta i zatrudnić się jako programista C++ Gliwice, ponieważ to ten język programowania jest dla mnie najłatwiejszy. Jak tak dalej pójdzie to nie tylko nie zostanę programistą, ale i nie skończę studiów i nie przejdę na trzeci rok. W ostatnim czasie trochę zaniedbałem naukę i projekty, przez co wpadło mi parę dwój. Rodzice nie wiedzą nic o moich problemach na studiach, bo cały czas przekazuję im nieprawdziwe informacje i opowiadam o osiągnięciach innych kolegów. Rodzicom wydaje się, że ich dziecko nie robi nic więcej, niż tylko się uczy i ma najlepsze oceny na całym roku. Pewnie dzięki temu przekonaniu co chwila dosyłają mi pieniądze, o które ich proszę. Zazwyczaj twierdzę, że są mi potrzebne na jakąś drogą informatyczną książkę lub coś innego związanego z nauką. Gdyby wiedzieli, że wszystkie te pieniądze idą na piwo i imprezy to już dawno przestaliby mnie finansować.

Muszę się wziąć do nauki i ponadrabiać zaległości, bo niedługo będę w czarnej dziurze. Rodzice dowiedzą się o moich kłamstwach i będę musiał radzić sobie sam.

Za trzy miesiące mój syn ma rozpocząć pierwszy rok studiów informatycznych  na Politechnice Gdańskiej, co moim zdaniem jest dla niego opcją najlepszą z możliwych. Od kiedy tylko w naszym domu pojawił się komputer, zawsze musieliśmy z żoną na siłę odpędzać syna od monitora, by nie zepsuł sobie za szybko wzroku. Syn, Jurek, był w stanie zrobić dla nas wszystko, wykonać każde zadanie, byle tylko mieć każdego wieczoru godzinę czasu na zajęcie się komputerem.

Oczywiście początkowo wszelkie zainteresowania syna komputerem wiązały się z grami komputerowymi, jednak w trakcie gimnazjum Jurek zaczął kombinować coś z ustawieniami systemowymi i tworzeniem pierwszych aplikacji. Gdy pewnego dnia pokazał nam własnoręcznie zrobiony program rysujący torus, byliśmy pod ogromnym wrażeniem i już wiedzieliśmy, że Jurek swe kroki skieruje w kierunku informatyki. Jak się spodziewaliśmy, do liceum syn poszedł do klasy informatycznej, która nie spełniła jego oczekiwań. W mniemaniu syna lekcje były nudne i mało rozwojowe, a wszystkie zadawane zadania zbyt proste. Syn miał (i nadal ma) wielki talent do programowania i komputerów, który niełatwo było zaspokoić pod względem ambitności projektów.

Mam nadzieję, że studia pozwolą Jurkowi kształcić się w odpowiednim kierunku i będzie z nich zadowolony. Po obronieniu magistra pewnie znajdzie pracę jako jakiś programista, na przykład języka C++, programista C++ Elbląg. Może zajmie jakąś ważną pozycję w dużej firmie i będzie zarabiał mnóstwo pieniędzy na swojej pasji. Życzę mu tego z całego serca!

Gdybym miała policzyć wszystkie osoby, które dostają oczopląsu na wieść, że jestem studentką informatyki i w przyszłości pragnę zostać programistką, pewnie łącznie wyszłaby ich ponad setka. Za każdym razem gdy rozmawiam z kimś nowym o swoich studiach, o jego studiach i zainteresowaniach, zawsze gdy dochodzi do moich opowieści o studiach informatycznych, wszyscy przecierają oczy ze zdumienia i uśmiechają się pod nosem myśląc, że jestem panią informatyk od siedmiu boleści. Prawda jest jednak taka, że na studiach staram się jak tylko mogę, nigdy nie daję sobie forów, bo wiem, że inni mogą patrzeć na mnie przez pryzmat tego, że jestem kobietą.

Moim marzeniem jest wrócić po studiach do rodzinnego miasta, Olsztyna, i tam rozpocząć pracę jako programistka, programista C++ Olsztyn. W Olsztynie mam wszystkich znajomych, chłopaka i rodzinę, dlatego gdy tylko zostanę magistrem informatyki, od razu wracam do domu. Olsztyn jest na tyle dużym miastem, że na pewno coś uda mi się w nim znaleźć. Trochę martwi mnie wysoki poziom bezrobocia panujący w mieście i okolicach, jednak mam nadzieję, że nie dotyczy on osób z wykształceniem informatycznym.

Nie ma co gdybać o tym, co będzie za jakiś czas – trzeba się skupić na swoich obecnych obowiązkach, czyli na nauce. Jedynie dzięki odpowiedniemu skupieniu i zapałowi do pracy będę w stanie jak najłatwiej przejść na ostatni, piąty rok studiów i zacząć się ubiegać o wymarzoną pracę.

Studia informatyczne były dla mnie okresem okropnej udręki, jednak cały czas miałem w głowie swój wielki plan zostania świetnie zarabiającym programistą, dlatego nie poddałem się podczas licznych chwil wątpliwości i załamań. Jeśli ktoś urodził się z naturalnym darem do programowania i zdolnościami informatycznymi, wtedy studia informatyczne mogą być dla niego przyjemnym, pięcioletnim okresem przygotowującym do pracy w wybranym zawodzie. Ja niestety nie urodziłem się z wrodzonym talentem do informatyki, dlatego w czasie studiów musiałem pracować dwa razy ciężej niż inni.

Na szczęście, zamiast talentu do programowania, z mlekiem matki wyssałem wielką zaradność i pracowitość, bez których nie dałbym rady przebrnąć przez te wszystkie lata szkoły. Koledzy śmiali się, że uczę się więcej od nich, a cały czas mam gorsze wyniki w nauce, jednak starałem się tym nie przejmować. Wiedziałem, że po ukończeniu studiów dam radę znaleźć zatrudnienie – w końcu będę absolwentem informatyki na politechnice, a to świadczy o wielu przymiotach i walorach kandydata.

Tak jak się spodziewałem, w kilka miesięcy po obronie tytułu magistra inżyniera informatyki, podjąłem pracę na okres próbny jako programista w dużym sosnowieckim przedsiębiorstwie, programista C++ Sosnowiec. Chociaż obawiałem się jak sobie poradzę z wykorzystaniem wiedzy teoretycznej w praktyce, udało mi się dość szybko wbić się w rytm i zacząć dawać sobie radę jako programista.

Wiele słyszałem o tym, że kobiety na studiach informatycznych to nie kobiety, a żeńskie wersje męskich informatyków. Zawsze uważałem, że jest to duża przesada, bo przecież nie tylko brzydkie dziewczyny mogą się dostać na informatykę, programista C++ Chorzów. Osobiście znam wiele inteligentnych i ładnych dziewcząt, które z powodzeniem mogłyby startować na programistów.

Pierwszego dnia studiów na Politechnice Śląskiej na wydziale informatyki przekonałem się, że we wszystkich plotkach zawsze znajdzie się ziarno prawdy. W przypadku studentów na moim roku to ziarno było wielkości ogromnego spichlerza, z którym bardzo trudno się pogodzić. Na roku, na 120 studentów było zaledwie dziesięć dziewcząt, przy czym każdą określiłbym raczej mianem pseudo-dziewczyny. Nawet gdybym bardzo chciał, żadnej nie mogłem sobie wyobrazić jako potencjalnej kandydatki na moją dziewczynę. Kiedyś miałem takie marzenie, by na studiach informatycznych znaleźć sobie żonę, z którą mógłbym założyć jakąś firmę programistyczną i rozwijać wspólny interes. Niestety, żadna z moich koleżanek nie nadaje się nawet na moją przyjaciółkę, a co tu mówić o partnerkach. Mam jedynie nadzieję, że za rok na uczelni pojawią się ładniejsze informatyczki.

Komuś może się wydawać, że przesadzam, jednak jaki facet chciałby mieć kobietę, która waży więcej od niego i nie goli nóg? Na pewno żaden, a z pewnością nie ja.

Na studia informatyczne poszedłem tylko dlatego, że mój ojciec wyraźnie życzył sobie, by jego syn poszedł w jego ślady i został współwłaścicielem firmy informatycznej, znajdującej się w jego rękach. Osobiście nigdy do programowania i informatyki mnie nie ciągnęło, chociaż miałem dość duży talent do rozumienia tego, czego inni nie mogli pojąć. Podejrzewam, że informatykę i programowanie mam po prostu wpisane w genach i nawet gdy się nimi nie zajmowałem, one i tak gdzieś tam sobie spokojnie tkwiły.

Na dzienną informatykę dostałem się chyba jakimś cudem, bo matura z matematyki poszła mi bardzo źle. Swój wynik trochę podciągnąłem dzięki maturze z informatyki, która wydawała mi się śmiesznie prosta. Ojciec był ze mnie mega dumny, a ja ubolewałem nad studiami dziennikarskimi, na jakie miałem zamiar się wybrać. Nie chciałem być programistą – chciałem być jak Wojciech Cejrowski, odwiedzać różne zakątki świata i robić w nich ciekawe reportaże. Zawód informatyka nijak nie grała mi z moimi pasjami.

Ojciec uparł się na informatykę, więc na nią poszedłem. Studia nie sprawiają mi większych problemów, no może oprócz matematyki, z którą cały czas mam na bakier. Zawsze w końcu udaje mi się zdać egzamin czy kolokwium, jednak nigdy za pierwszym podejściem. Ojciec chce żebym po studiach został programistą, szczególnie języka C++, programista C++ Koszalin, a ja nie wiem czy mam na to ochotę. Może ucieknę gdzieś na południe Polski i raz na zawsze odetnę się od wymagającego ojca?