Autor: PCadmin

Bardzo chętnie wybrałbym się na tym weekendzie w jakieś ciekawe miejsce, gdzie nie będzie żadnych komputerów i Internetu. Wystarczy mi fakt, że mój smartfon ma ciągłe podłączenie do sieci, przez co cały czas dostaję nowe maile i w razie potrzeby mogę na bieżąco śledzić wydarzenia ze świata. Pracując przez pięć dni w tygodniu osiem godzin dziennie przed komputerem, w piątek po 16.00 ledwo widzę na oczy i wracając do domu nawet nie pomyślę o tym, by włączyć telewizor czy komputer. Kocham swoją pracę programisty, programista C++ Łódź, jednak nie mogę jej wykonywać na okrągło, 24 godziny na dobę.

Weekend jest dla mnie czasem, w którym staram się nawet na chwilę nie włączać komputera. Jeśli istnieje nagła konieczność sprawdzenia czegoś w Internecie, wysyłam żonę by zamiast mnie poszukała informacji w Internecie, a ja angażuję się w proces poszukiwania jedynie w sytuacjach kryzysowych. Na weekendzie sam widok komputera przyprawia mnie już o zawroty głowy, dlatego staram się jak najmniej przebywać w jego towarzystwie. Dzieci mają zezwolenie na maksymalnie dwie godziny grania w gry dziennie, a gdy przekraczają dozwolony czas to nie ma przebacz – cokolwiek by się nie działo podchodzę i wyłączam komputer. Możecie sobie wyobrazić ile dąsów i płaczu było na początku, gdy parę razy wyłączeniem komputera skasowałem niezapisane osiągnięcia  w grach. Teraz moje dzieci z zegarkiem na ręku kontrolują przysługujące im 120 minut, bo wiedzą, że ze mną nie ma dyskusji. Komputer jest przydatny, ale nie można przesadzać w jego używaniu.

Od kiedy zacząłem pracę na stanowisku programisty C++, moje życie uległo zmianie o 180 stopni. Jeszcze niedawno wynajmowałem obskurny pokój w nieciekawej dzielnicy, po mieście jeździłem komunikacją miejską i w kółko nosiłem te same rzeczy. Moja mama co rusz wynajdowała mi jakieś stare ubrania w lumpeksach, które stanowiły jedyny sklep, na który było mnie stać. Od czasu do czasu, gdy na studiach udało mi się zrealizować jakiś płatny projekt zlecony przez prywatne firmy, zarabiałem paręset złotych i pieniądze te odkładałem na konto, by spokojnie leżały i czekały na gorsze czasy. Będący jednym z szóstki dzieci i utrzymując się na studiach ze stypendium socjalnego nauczyłem się szanować swoje pieniądze i dbać o ich odpowiednie rozdysponowanie.

Po studiach, dzięki kilku projektom, które zrealizowałem jeszcze podczas nauki na politechnice, udało mi się zakwalifikować na parę rozmów kwalifikacyjnych i w przypadku jednej firmy zostać wybranym jako kandydat idealny, programista C++ Wrocław. Na sam początek nie dostałem zbyt wysokiego wynagrodzenia, jeśli chodzi o branżę informatyczną, jednak dla mnie trzy tysiące złotych netto miesięcznie to była suma niewyobrażalna. Dzięki pieniądzom mogłem wynająć ładniejszy pokój, położony w niewielkiej odległości od biura, dzięki czemu mogę pieszo chodzić do pracy. Część zarobionych pieniędzy odkładam na konto, część przesyłam rodzinie, a za resztę żyję. Nie potrzebuję wiele, dlatego nie wydaję za dużo. Jedynym większym wydatkiem, jaki miałem od czasu podjęcia pracy był zakup kilku nowych ubrań. Reszta pozostała bez zmian.

Już niedługo koniec wakacji, a ja cały czas nie mogę dojść do siebie po dwutygodniowym wypoczynku w Tajlandii, który w tym roku dzieliłem razem ze swoją świeżo poślubioną małżonką. Można powiedzieć, że ten wyjazd był jak nasza podróż poślubna, tyle że przesunięta w czasie. Nasz ślub miał miejsce w kwietniu, a podróż do Tajlandii w połowie sierpnia.

Pewnie sobie myślicie, że za podróż do Tajlandii zapłaciliśmy z pieniędzy, które udało nam się zebrać podczas wesela. Prawda jest jednak taka, że całą wycieczkę opłaciłem z własnych pieniędzy, które zarobiłem wykonując pracę programisty C++ w pewnej wałbrzyskiej firmie. Po dziesięciu latach praktyki zawodowej moja pensja jest na tyle duża, że bez problemu stać mnie na luksusowe wakacje dla dwóch osób. Miesięcznie zarabiam ponad 6 tysięcy złotych netto, czyli wystarczą trzy miesiące oszczędności by móc pozwolić sobie na taki bajeczny wyjazd, programista C++ Wałbrzych.

Na szczęście moja żona także ma pracę, z której wyciąga około 2,5 tysiąca miesięcznie na rękę, więc żyjemy jak królowie. Wakacje w Tajlandii były przecudowne i przewspaniałe, jednak dwa tygodnie minęły bardzo szybko. Po odpoczynku przyszedł czas na ponowne wbicie się w zawodowy kierat, co cały czas przychodzi mi z pewnymi trudnościami. Pisząc jakąś aplikację, co chwila łapię się na tym, że zamiast myśleć o pracy, moje myśli ulatują na piękne tajlandzkie plaże. Nie wiem ile czasu potrwa moje ponowne przystosowywanie się do normalnego życia – wolałbym żeby trwało to jak najkrócej.

Dzięki studiom informatycznym na Politechnice Częstochowskiej zdobyłem nie tylko wykształcenie i pracę w zawodzie programisty C++, ale udało mi się również zdobyć coś najważniejszego w życiu – przyjaciół i rodzinę. Miałem to szczęście, że na moim roku znalazło się wiele ciekawych osób, dzięki którym pięć lat nauki minęło w bardzo szybkim tempie, a my przez ten czas zdążyliśmy się zbratać niemal jak prawdziwa rodzina.

Mimo, że od czasu ukończenia studiów minęło ponad pięć lat, my cały czas utrzymujemy ze sobą kontakt i od czasu do czasu spotykamy się u kogoś w domu i przy butelce piwa rozmawiamy na wszelkie możliwe tematy. Nasze spotkania rozpoczynają się zazwyczaj od opowieści na temat aktualnych problemów i wydarzeń w pracy, a kończą na wspomnieniach czasów studenckich, profesorów i cotygodniowych imprez w akademikach.

Podczas studiów nasza grupka przyjaciół liczyła ponad dziesięć osób, jednak teraz została nas zaledwie szóstka tych najbardziej zżytych i najbardziej zaprzyjaźnionych. Cała szóstka pracuje jako programiści w różnych częstochowskich firmach. Ja jestem programistą PHP, Marek i Wojtek programistami C++ (programista C++ Częstochowa), a reszta po prostu programistami. Pracując w tej samej branży wiemy o swoich obowiązkach niemal wszystko, dlatego w razie potrzeby jesteśmy w stanie porównać swoje pomysły i pomóc komuś  w nagłej potrzebie. W tym miesiącu nasze spotkanie wypada u mnie i już nie mogę się doczekać, gdy przedstawię swoim kolegom moją nową narzeczoną.

Im dłużej pracuję w zawodzie programisty C++ w bielskiej firmie, tym bardziej wydaje mi się, że miejsce mojej pracy nie do końca mi odpowiada. Sam wybrałem sobie zawód programisty, z czego bardzo się cieszę, jednak nie jestem zadowolony z warunków, w których wykonuję swoje codzienne obowiązki. Zatrudniająca mnie firma jest dość mała, a na jej czele siedzi człowiek, który nigdy nie powinien się był dostać na tak odpowiedzialne stanowisko pracy. Firma jest jego własnością, co tłumaczy pozycję prezesa, jednak gdyby został zatrudniony przez jakąś inną, dużą firmę, w życiu nie dochrapałby się nawet na stołek kierownika działu. Za jako takie funkcjonowanie naszej firmy odpowiada nie prezes, a jego zastępca, który wszystkimi sposobami próbuje zwiększyć przychód firmy i rozwinąć jej działalność. Jako programista C++ odpowiadam za całą informatyczną stronę działania naszej firmy, nawet jeśli nie zależy ona od języka C++, programista C++ Bielsko-Biała. Można powiedzieć, że moja praca ma niewiele wspólnego z programowaniem, a raczej odbywa się na zasadzie robienia wszystkiego, co jest aktualnie do zrobienia. Sam nazwałbym swoje stanowisko pracy stanowiskiem informatycznym, a nie programistycznym.

Z dnia na dzień coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że powinienem jak najszybciej odejść z firmy, która mnie ogranicza. Wykonując pracę pseudo-programisty w ogóle się nie rozwijam, zwłaszcza w kierunku programistyki. Marzy mi się jakaś ciekawa posada, na której będę miał możliwość podejmowania nowych wyzwań i rozszerzania swojej wiedzy z programowania w języku C++. Obecna posada na pewno mi tego nie daje.

Gdy zbliża się astronomiczna zima, za każdym razem czuję się tak, jakby ktoś nagle odebrał mi wszelką radość życia i chęć do podejmowania nowych wyzwań. Jesień i zima zawsze są dla mnie czasem nostalgii, przemyśleń i podejmowania decyzji, które nie zawsze okazują się do końca trafne. Do tej pory, gdy podejmowałem decyzję o zmianie miejsca zatrudnienia i poszukiwaniach nowego pracodawcy, zawsze miało to miejsce w okolicach października i listopada. Już tak mam, że z momentem psucia się pogody, psuje się również mój dobry nastrój i zadowolenie z wykonywanej pracy. Depresja jesienna objawia się u mnie tym, że nagle, z dnia na dzień, w obecnej pracy zaczyna mi przeszkadzać wszystko i wszyscy. A to obowiązki nagle wydają się zbyt nudne lub za bardzo pracochłonne, a to pogarsza się atmosfera w pracy, a to szef mi gra na nerwach. Niezmiennie od dziesięciu lat co drugą jesień podejmuję decyzję o zmianie pracy. Podejrzewam, że gdybym nie posiadał zawodu informatyka i długoletniego doświadczenia w zawodzie programisty C++, programista C++ Warszawa, na pewno byłoby mi bardzo trudno znaleźć nową pracę. Na szczęście, miesiąc po odejściu z pracy prawie zawsze mam już nowego pracodawcę i nową firmę, do której mam obowiązek codziennie uczęszczać.

W tym roku wypada akurat ta jesień, podczas której powinienem podjąć decyzję o zmianie zatrudnienia, jednak przyznam, że póki co nie zanosi się na żadne zmiany. Może tegoroczna jesień będzie przełomowa, nie dopadnie mnie żadna depresja i uda mi się przetrwać w obecnym miejscu pracy. Bardzo lubię swoją pracę i swoich współpracowników, dlatego ciężko byłoby mi się z nimi rozstać. Zobaczymy jak to będzie.

Już nie mogę się doczekać kiedy mój mąż wróci z pracy i opowie mi jak przebiegł jego pierwszy dzień w pracy w charakterze programisty C++, czyli na stanowisku, które udało mu się dostać dzięki znajomości z managerem działu informatyki w zatrudniającej go katowickiej firmie. Mój mąż na pewno byłby w stanie samodzielnie znaleźć pracodawcę, jednak gdy nadarzyła się okazja zatrudnienia dzięki znajomościom, mąż bez wahania z niej skorzystał. Nie dziwię mu się, że zdecydował się na pracę z polecenia – nie musiał się dzięki temu stresować rozmowami kwalifikacyjnymi i martwić o ich wynik. Po prostu poszedł na indywidualne spotkanie z prezesem firmy i wrócił z niego z propozycją pracy.

Mój mąż jest świetnym informatykiem, programista C++ Katowice, dlatego na pewno świetnie poradzi sobie w nowej pracy. Jego nowy pracodawca nie będzie miał podstaw do wahań czy dobrze zrobił zatrudniając go u siebie w firmie, bo mój mąż na pewno zrobi wszystko, by udowodnić swoje kompetencje.

Wiem, że pierwszy dzień w pracy na pewno poszedł mężowi świetnie, jednak czekam na oficjalne potwierdzenie z jego ust. Do końca jego pracy zostały jeszcze dwie godziny, a ja nie mogę usiedzieć w miejscu i cały czas biję się z myślami czy nie zadzwonić i nie zapytać jak mu tam idzie. Z jednej strony to czekanie jest nie do zniesienia, a z drugiej nie chcę wyjść na przewrażliwioną żonę. Myślę, że uda mi się wytrzymać do tej 17.00 i dowiedzieć wszystkiego w bezpośredniej rozmowie.